Αντίο μαμά...

Γεια σου μανούλα μου! Με θυμάσαι; Είμαι εκείνο το μικρό σκίρτημα που ένιωθες στην κοιλιά σου τον Δεκέμβριο του 1988. Χάιδευες για ώρες την κοιλιά σου και εγώ το ένιωθα, αλήθεια!! Η μετά, θυμάσαι , το 1991 που με σήκωνες κάθε φορά που προσπαθούσα να κάνω ένα μικρό βήμα και έπεφτα κάτω;

 Ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα μαμά; Την πρώτη φορά που πήραμε βαθμούς στην Α Γυμνασίου και με μάλωσες για τον βαθμό στα Αρχαία. Μετά ήρθες, σχεδόν κλαμένη, και μου είπες δεν πειράζει και εγώ κούρνιασα στην αγκαλιά σου.

Θυμάσαι μάνα μετά το Λύκειο  που δεν πέρασα Θεσσαλονίκη και έκλαιγα; Μου είπες «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» και «δεν πειράζει». Ίσως, είχες δίκιο μάνα, δεν πείραζε. Πέρασα καλά τη ζωή στην επαρχία και έμαθα πολλά.

Έτσι, λοιπόν, κι εγώ μανούλα μου πρέπει να σου πω με τη σειρά μου πως «δεν πειράζει»! Στάζει αίμα η ψυχή μου που σε αφήνω αλλά όπως λες «όλα γίνονται για κάποιο λόγο». Ήρθε η ώρα να πούμε το τελευταίο αντίο… Μου είχες πει πως εσύ θα μου το έλεγες πρώτη, αλλά αυτά τα πράγματα δεν τα ορίζουμε εμείς. Ίσως να ήταν προφητικό, όταν με φώναζες «Άγγελέ μου» , γιατί μάνα ο Θεός θα με κάνει Άγγελο. Μεγάλο, δυνατό και ολοφώτεινο άγγελο, όπως το παραμύθι που μου έλεγες.

Στερέψανε πια τα δάκρυα μου μανούλα μου. Πλέον δε νιώθω καθόλου πόνο, πραγματικά, μπορεί να μη κατάφερα να νικήσω την αρρώστια , αλλά τουλάχιστον το πάλεψα, όπως μου έμαθες . Συγγνώμη, αν δεν πάλεψα αρκετά, δεν άντεχα άλλο μαμά….

Θα έρχομαι τα βράδια δίπλα σου και θα σου τραγουδάω το τραγούδι που μου έλεγες στην κούνια μου, θυμάσαι; Ξέρω πως τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο για σένα, θα μετράς τις μέρες μέχρι να ξανασυναντηθούμε, αλλά σε παρακαλώ! Κάνε μια χάρη στον Άγγελο σου: Πρόσεχε τον μπαμπά και την αδερφούλα μου. Η καρδιά του μπαμπά δύσκολα θα αντέξει και η αδερφούλα μου είναι τόσο ευαίσθητη… Εσένα σε ξέρω, είσαι βράχος και μη φοβηθείς ποτέ ξανά μαμά γιατί έχεις έναν ακόμα φύλακα στο πλευρό σου, που θα είναι εκεί κάθε στιγμή!

Όσο για τους φίλους μου μαμά, πες τους πως τους συγχωρώ. Δεν φταίνε αυτοί που δεν μου στάθηκαν , έτσι είναι η φάρα των ανθρώπων και το ξέρεις. Μόνο στα καλά είναι μαζί σου… Γι αυτό, μανούλα μου, θα πάω στην φάρα των αγγέλων που υπάρχει αληθινή και ασύδοτη αγάπη.

Συγχώρεσε με που όλα αυτά δεν μπόρεσα να στα πω με λόγια, βλέπεις εσείς με θεωρείτε κλινικά νεκρό, ελπίζω όμως να τα ένοιωσες και να τα είδες με τα μάτια της ψυχής σου.

Αντίο μανούλα, μαμά, μάνα, μανούλα.

Ο Άγγελος σου

Υ.Γ.  Το παραπάνω κείμενο είναι προιόν μυθοπλασίας και μόνο