Φοβάμαι

 Ξέρεις κάτι; Κουράστηκα. Αλήθεια είναι μεγάλη κουβέντα αυτή και δεν θέλω να σε κουράσω πάλι. Πώς γίνεται μια τόσο μικρή λέξη να'χει τόσο μεγάλο νόημα; Κουράστηκα να περιμένω. Κουράστηκα να δίνω.Κουράστηκα να περιπλανιέμαι δεξιά κι αριστερά.Κουράστηκα να προσπαθώ. Μα κυρίως ξέρεις τι με κούρασε; Να δίνω κουράγιο στους άλλους. Εχω στερέψει πια,μ ακούς; Δεν μπορώ πια να λέω "όλα καλά θα πάνε" στους άλλους και να πρέπει ΕΓΩ να τους στηρίξω όταν ο ίδιος αντιμετωπίζω το πρόβλημα.Ξέρεις τι είναι οι δίπλα σου να υποφέρουν βλέποντας σε να ταλαιπωρήσαι από ένα πρόβλημα και εσύ να κάνεις τον κλόουν; Να προσπαθείς πάντα να τους κάνεις να γελάσουν, να τους πεις οτι δεν τρέχει τίποτα και οτι είμαι δυνατός...κι εσύ μέσα σου φοβάσαι. Φοβάσαι την στιγμή που θα σου στερέψει το κουράγιο, φοβάσαι το ξέσπασμά σου, φοβάσαι την αρρώστια, φοβάσαι τον ίδιο σου τον εαυτό. Φοβάσαι τη μέρα που θα ρθει μήπως και σπάσει η μάσκα του γελωτοποιού και φανεί ο ιδρώτας στο πρόσωπο από την αγωνία σου. Αλλά πρέπει να σαι δυνατός, να μη δώσεις αφορμή σε κανέναν να σε λυπηθεί , να πατάς στα πόδια σου και να διεκδικείς τη ζωή που κάποιος προσπαθεί να σου κλέψει.
                                          Φοβάμαι...

Eυτυχώς είναι σκοτάδι

       Σκοτάδι.. Πέφτεις στο κρεβάτι να κοιμηθείς. Δεν γίνεται. Το στρώμα μοιάζει με θάλασσα που σε ρουφάει στο βυθό της, ανήμπορος να αντισταθείς. Το σώμα άκαμπτο πια, αφήνεσαι. Κολυμπάς μέσα σε σκέψεις…τι έκανα, τι δεν έκανα, τι έχασα… Κλαις.

Ευτυχώς είναι σκοτάδι, δεν θα σε δει κανένας. 

Τα σ’αγαπώ που μείνανε σιωπηλά

 Είναι η πρώτη φορά που δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω να σου πω αυτά που θέλω… Βλέπεις, πάντοτε, είχα το θάρρος να σου μιλάω κατάματα και να σου λέω μόνο αλήθειες. Ακόμα και σε πράγματα που, ίσως , σ ενοχλούσαν. Τώρα έχεις φύγει μακριά, το μόνο που απέμεινε πίσω είναι αυτό το στυλό και το χαρτί να γράφω με τις ώρες, να γεμίζω λαίμαργα τις αράδες, προσπαθώντας να καλύψω ίσως το κενό μες την καρδιά μου.

Αφήστε τον Τσίπρα και πιάστε eurovision

Kαι ενώ τα πολιτικά δρώμενα δεν μας αφήνουν να ησυχάσουμε, έρχομαι εγώ να σας ταράξω με την παρουσίαση κάποιων κομματιών της eurovision και τον σχολιασμό μέσα απ’τα δικά μου μάτια. Θα στάξω λίγο χολή, αλλά νομίζω το πανηγυράκι  και οι συγκεκριμένες συμμετοχές το αξίζουν….

 Νούμερο 1: Αλβανία με το “Suus”

Κι εγώ “σους” θέλω να σου πω όταν σε ακούω κοπέλα μου. Οκ έχεις πολύ ωραία φωνή, αλλά μη τσιρίζεις για να το δείξεις. Η Αdele της Αλβανίας τώρα και στη Γιουροβίζιον. Χωρίς τα κιλά και τα grammy’s βέβαια αλλά οκ. Α συμβουλή! Λούσου κάποια στιγμή, καλό κάνει.

http://www.youtube.com/watch?v=dVvDxR8k5LY 

       
         Νούμερο 2: Αυστρία με το “Woki mit deim Popo”

Eχουν πιάσει το νόημα της Γιουροβίζιον. Εύπεπτο τραγουδάκι, μπάρα στριπτίζ, κώλοι παντού… Θα πατώσει γιατί είμαστε πουριτανοί, αλλά εγώ αυτόν τον αριστερό φωσφοριζέ κώλο θα τον στηρίξω!

http://www.youtube.com/watch?v=ju06mQGfjpo 

          Νούμερο 3: Βουλγαρία με το “Love Unlimited”

Μετά το πασίγνωστο παλιό τραγούδι «Σ αγαπώ Ελληνικά, I love you εγγλέζικα…» έρχεται η Βουλγάρα να μας πει το σ αγαπώ σε πολλές γλώσσες. Καθάριζε το σπίτι σε μια πλούσια οικογένεια, την απέλυσαν και το γύρισε στο τραγούδι. Αν πριν τον διαγωνισμό επισκεφτεί τον Φουστάνο κάτι μπορεί να γίνει, αλλιώς άπατο θα πάει επίσης!

http://www.youtube.com/watch?v=VurCPgXrkdg 

Αντίο μαμά...

Γεια σου μανούλα μου! Με θυμάσαι; Είμαι εκείνο το μικρό σκίρτημα που ένιωθες στην κοιλιά σου τον Δεκέμβριο του 1988. Χάιδευες για ώρες την κοιλιά σου και εγώ το ένιωθα, αλήθεια!! Η μετά, θυμάσαι , το 1991 που με σήκωνες κάθε φορά που προσπαθούσα να κάνω ένα μικρό βήμα και έπεφτα κάτω;

 Ξέρεις τι θυμήθηκα τώρα μαμά; Την πρώτη φορά που πήραμε βαθμούς στην Α Γυμνασίου και με μάλωσες για τον βαθμό στα Αρχαία. Μετά ήρθες, σχεδόν κλαμένη, και μου είπες δεν πειράζει και εγώ κούρνιασα στην αγκαλιά σου.

Θυμάσαι μάνα μετά το Λύκειο  που δεν πέρασα Θεσσαλονίκη και έκλαιγα; Μου είπες «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» και «δεν πειράζει». Ίσως, είχες δίκιο μάνα, δεν πείραζε. Πέρασα καλά τη ζωή στην επαρχία και έμαθα πολλά.

Έτσι, λοιπόν, κι εγώ μανούλα μου πρέπει να σου πω με τη σειρά μου πως «δεν πειράζει»! Στάζει αίμα η ψυχή μου που σε αφήνω αλλά όπως λες «όλα γίνονται για κάποιο λόγο». Ήρθε η ώρα να πούμε το τελευταίο αντίο… Μου είχες πει πως εσύ θα μου το έλεγες πρώτη, αλλά αυτά τα πράγματα δεν τα ορίζουμε εμείς. Ίσως να ήταν προφητικό, όταν με φώναζες «Άγγελέ μου» , γιατί μάνα ο Θεός θα με κάνει Άγγελο. Μεγάλο, δυνατό και ολοφώτεινο άγγελο, όπως το παραμύθι που μου έλεγες.

Tο ύστατο αντίο

Τρέμοντας μη ζήσει μόνος του την υπόλοιπη ζωή του μελαγχολούσε στο παράθυρο καθισμένος στην αγαπημένη του πολυθρόνα. Μόνη του συντροφιά ένα μισοτελειωμένο μπουκάλι ουίσκι και ένα τασάκι γεμάτο αποτσίγαρα. Η νύχτα έδειχνε για άλλη μια φορά το χαώδες της πρόσωπο και στο εσωτερικό της ρουφούσε λαίμαργα τους περαστικούς. Κάθισα στην πελώρια σκάλα και τον παρατήρησα. Αξύριστος, με μάτια πρησμένα και λερωμένα ρούχα. Κατάφερα να τον ακούσω να ψελλίζει κάτι . Λόγια ασυνάρτητα και χωρίς συνοχή. «Πού είμαι; Που πάω; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου; Θέλω να ‘ρθω να σε βρω….» Πίνοντας άλλη μια μεγάλη ρουφηξιά από το ουίσκι του συνέχισε τον μονόλογο του.

«Πως αλλάξανε όλα τόσο γρήγορα; Άφησες ανεξίτηλα τα σημάδια σου στο σώμα μου, στο μυαλό μου, στον αέρα. Πώς θα συνεχίσω χωρίς εσένα δίπλα μου; Ήσουν πάντα ο φάρος της ζωής μου, εκεί να με οδηγείς παρά τις φουρτούνες. Θέλω να ‘ρθω να σε βρω….

H Τζούλια και το δεύτερο dvd

            Η εθνική μας πορνοστάρ….σε νέες περιπέτειες

         Ελάτε τώρα, όλοι από τον τίτλο ακόμα, καταλάβατε ποιο είναι το θέμα του άρθρου. Μα φυσικά η Τζούλια Αλεξανδράτου, που για ακόμη μια φορά μας έκανε περήφανους με τις επιδόσεις της...

Σάββατο βράδυ χάζευα στον υπολογιστή, όταν έσκασε η βόμβα για το νέο ροζ dvd, από ένα φιλαράκι μου….

Όπως καταλαβαίνετε ταράχτηκα και έψαξα επειγόντως να το βρω στο διαδίκτυο, φυσικά δωρεάν, γιατί μας έχει κόψει τόσα η κυβέρνηση που αν πληρώναμε ακόμα και τον αυνανισμό, θα ήμασταν όλοι φυλακή.

          Μετά την άσχημη κριτική που δέχτηκε το πρώτο dvd της Τζούλιας, η εν λόγω κυρία (ε καλά μην παίρνετε κι ό,τι λέω τοις μετρητοίς)αποφάσισε να είναι πιο «συγκεντρωμένη» στη δουλειά της. Έτσι με παρτενέρ δύο μαύρους κυρίους έδωσε τα πάντα… Κι όταν λέω τα πάντα, εννοώ τα πάντα που μπορεί να δώσει μια γυναίκα! Βέβαια τα εύσημα θα έπρεπε να πάνε κυρίως στους κυρίους, καθώς αυτοί δεν λογάριασαν ούτε τα «βαριέμαι» της Τζούλιας ούτε το «τουπέ και το υφάκι της» και της έδωσαν ένα καλό μάθημα.